Ostatecznym odniesieniem dla antropologa jest zawsze praktyka terenowa.
Przynajmniej od lat 60. XX wieku coraz częściej zaczyna się podkreślać, że nie
ogranicza się ona tylko do prowadzonej obserwacji, ale łączy się z nią także
większe lub mniejsze zaangażowanie, współtworzenie, przekształcanie oraz
przeżywanie przez podmiot badawczy opisywanej rzeczywistości kulturowej W
dzisiejszym świecie nikt już nawet nie próbuje udawać, że osoba
badacza/badaczki w tzw. terenie jest przeźroczysta oraz że jej obecność nie
pozostaje bez wpływu na to, co jest badane lub opisywane. Wielość paradygmatów,
zwrotów i koncepcji badawczych wymaga od nas nieustannego myślenia na nowo o
roli antropologa i praktyce antropologicznej. Dynamika przemian współczesnego
świata, sfery polityki, ekonomii, kwestii socjalnych oraz wielu innych obszarów
aktywności ludzkiej nie pozostają dla badających je podmiotów obojętne, co
nieraz przekłada się na ich zaangażowanie się w zmianę badanej rzeczywistości.
Dlatego też w trakcie obrad chcielibyśmy się przyjrzeć na nowo roli
antropologów w terenie, skupiając się wokół kilku proponowanych wątków czy
obszarów tematycznych:
1. Tereny nieswoiste – zacieranie się tradycyjnych terenów
antropologicznych
2. Antropologia jako polityka –
przemyślenie uwikłania antropologa w procesy polityki, rozumianej jako
kształtowanie rzeczywistości kulturowej
3. Antropologia kulturowa a
edukacja międzykulturowa – związki, inspiracje i konsekwencje
4. Teoretyczne konteksty antropologii zaangażowanej
5. Praktyka antropologiczna jako performance i performance jako praktyka
antropologiczna
6. Antropologia-ekonomia-polityka – analiza relacji pomiędzy ekonomią i
kulturą w szerokim sensie
7. Praca kognitywna – praca antropologa – antropologia w badaniach
rządowych, organizacji pozarządowych i badaniach komercyjnych
8.
Nowe ruchy miejskie, wiejskie i praktyka antropologiczna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz